Najnowsza lista refundacyjna, która będzie obowiązywać od 1 listopada br. zwiększa liczbę dostępnych produktów oraz nowych wskazań o 145. Kolejne decyzje refundacyjne poszerzyły dostęp polskich pacjentów do różnych terapii, w tym także tych związanych z leczeniem spastyczności kończyn.
Na mocy podjętych przez Ministerstwo Zdrowia decyzji program lekowy B.57 – Leczenie pacjentów ze spastycznością kończyn z użyciem toksyny botulinowej typu A (ICD–
10: I61, I63, I69, G35, G80, G82, G83, T90, T91) został rozszerzony o możliwość stosowania toksyny botulinowej o leczenie pacjentów ze spastycznością o etiologii innej niż udarowa, tj.:
• po przebytym urazie OUN,
• z rozpoznaniem stwardnienia rozsianego,
• z rozpoznaniem mózgowego porażenia dziecięcego,
• z rozpoznaniem paraplegii spastycznej.
Do tej pory brak dostępu dla tych grup pacjentów był istotną, niezaspokojoną dotąd potrzebą terapeutyczną.
Należy podkreślić, iż obok rekomendacji międzynarodowych, najnowsze rekomendacje
polskich ekspertów opracowane przez środowisko zarówno lekarzy neurologów jak i lekarzy
rehabilitacji wskazują, że terapia toksyną botulinową u wszystkich pacjentów ze spastycznością – niezależnie od jej etiologii – jest leczeniem skutecznym i bezpiecznym.
„Osiągnięciem ostatnich lat jest wprowadzenie w terapii spastyczności toksyny botulinowej. Pacjentów po udarze prowadzimy z jej zastosowaniem już od dłuższego czasu, ale np. w urazach mózgu czy porażeniu dziecięcym, w sytuacji, gdy pacjent kończy 18. rok życia, nie mamy takich możliwości. Dlatego zabiegaliśmy o poszerzenie wskazań w programie lekowym B.57 o grupy chorobowe, które z powodu spastyczności cierpią nie mniej
niż chorzy po udarze mózgu” – podkreślał wielokrotnie prof. Konrad Rejdak, Kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Nr 4 w Lublinie i Prezes Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.
Spastyczność jest jednym z objawów deficytów ruchowych w uszkodzeniach górnego neuronu ruchowego. Obserwuje się ją u chorych po udarach lub urazach mózgu, w stwardnieniu rozsianym, u dzieci z porażeniem mózgowym, poza tym w chorobach, guzach i urazach rdzenia kręgowego. Wobec niekorzystnych skutków funkcjonalnych spastyczności często konieczne jest podejmowanie działań terapeutycznych.
